Badanie przeprowadzono w celu odpowiedzi na pytanie: Czy realizacja idei ustawicznej edukacji, w tym nabywania i rozwijania umiejętności językowych, jest możliwa dla osób niewidomych i słabowidzących na różnych etapach ich życia? Do zebrania materiału posłużono się sondażem diagnostycznym, który zrealizowano wśród 81 losowo wybranych szkół językowych z całej Polski. W badaniu wykorzystano autorski kwestionariusz składający się z 18 pytań (zarówno zamkniętych, jak i półotwartych) związanych m.in. ze zgłoszeniami i udziałem osób niepełnosprawnych w kursach czy bazy pomocy dydaktycznych przygotowanych dla tych osób. Na podstawie wypełnionych ankiet wykazano, że osoby niepełnosprawne bardzo rzadko (62,9%) oraz rzadko (25,9%) zgłaszały się na kursy językowe (ponadto osoby te w 33% szkół zdecydowanie nie oraz 24,6% raczej nie uczestniczyły w organizowanych zajęciach). Osoby z dysfunkcją wzroku również na ogół nie korzystały z oferty badanych szkół (osoby całkowicie niewidome – raczej nie w 38,2% oraz zdecydowanie nie w 60,4%). Wśród wszystkich szkół jedynie sześć zadeklarowało udział osób całkowicie niewidomych w kursach (ich uczestnictwo miało najczęściej charakter sporadycznych zgłoszeń na przestrzeni kilku czy kilkunastu lat działalności szkoły). Z kolei osoby słabowidzące brały udział w zajęciach organizowanych przez 16 placówek (podobnie jak w przypadku osób niewidomych były to pojedyncze zgłoszenia). Zdaniem większości dyrektorów ankietowanych szkół lektorzy nie posiadali odpowiedniego przygotowania do pracy z niewidomymi i słabowidzącymi. Ponadto stwierdzono, że szkoły nie dysponowały pomocami dydaktycznymi dostępnymi zarówno dla osób niewidomych (raczej nie – 23,4%; zdecydowanie nie – 56,8%), jak i słabowidzących (odpowiednio: 24,6% oraz 49,3%).