Badanie przeprowadzono w celu odpowiedzi na następujące pytania: jakie są odczucia ucznia w relacji z wychowawcą, jakich zachowań oczekuje? Czy istnieją rozbieżności między zachowaniem wychowawcy, a oczekiwaniem ucznia? Na jakie zachowania nauczycieli uczniowie „nie dają przyzwolenia”? Jak uczniowie określają swoje samopoczucie w szkole? Do zebrania materiału badawczego zastosowano ankietę, która zawierała pytania otwarte i zamknięte. W badaniu wzięli udział uczniowie klas I-IV jednej szkoły ponadgimnazjalnej w mieście powiatowym, w wieku od 15 do 19 lat (dobór próby miał charakter celowy). Sondaż przeprowadzono w trzyletnim odstępie czasowym (w 2002 – 212 osób, w 2005 – 163; łącznie – 375 uczniów). Na podstawie zgromadzonych odpowiedzi stwierdzono, że do cech najbardziej cenionych u wychowawcy należały wyrozumiałość (37,6%) oraz sprawiedliwość (35,4%). W dalszej kolejności uczniowie wymieniali: cierpliwość (16,8%), poczucie humoru (16,8%), umiejętność nauczania (13,8%), wytrwałość (7,2%), serdeczność (6,9%), szczerość (6,4%) czy życzliwość (5,3%). Zgodnie z uzyskanymi odpowiedziami respondenci nie mogli zaakceptować u swoich wychowawców przede wszystkim: niesprawiedliwego traktowania (29,3%), arogancji (25,6%), braku zrozumienia (21,8%), braku wyrozumiałości (20,2%), nadmiernej surowości (19,4%), złośliwości (18,1%), działania z pozycji siły (17,1%), obojętności wobec spraw klasy (12,2%) oraz pobłażliwości (9,3%). Badaną młodzież poproszono także o ocenę stopnia akceptacji swojego wychowawcy (w skali od 1 do 6). Rozpiętość udzielonych odpowiedzi: od 2,5 do 5,4 punktu (średnia dla całej grupy ankietowanych wyniosła 3,71). Przeprowadzone badanie pozwoliło określić również poziom samopoczucia uczniów, którego średnia (w skali od 1 do 6) wyniosła 3,81.