W badaniu uczestniczyło 422 uczniów szkół średnich, w tym 295 dziewcząt i 127 chłopców. 41,5% respondentów było w wieku 18 lat, 32,7% zaś w wieku 17 lat. 287 osób uczęszczało do liceów, 113 do techników i 22 do szkół zawodowych. Połowa ankietowanych pochodziła ze wsi. 36% uczniów pochodziło z rodzin inteligenckich, 22,7% z robotniczych, a 18,2% z chłopskich. Matka była autorytetem dla 82,% respondentów, ojciec zaś – dla 64,2%. Do rodziców po pomoc zwracało się bardzo często 20,1% uczniów, raczej często 33,2%, raczej rzadko 26,5%, bardzo rzadko 14,5%, nigdy 4,7%. Badanych poproszono o wskazanie cech, którymi powinna charakteryzować się osoba ciesząca się autorytetem. Na pierwszym miejscu uczniowie wskazywali uczciwość (82,2% odpowiedzi), na drugim – sprawiedliwość (73,9%), prawdomówność (71,3%). Wysoka pozycja materialna i wyższe wykształcenie raczej nie miały znaczenia dla badanej młodzieży. Na pytanie o to, kto powinien mieć wpływ na kształtowanie postaw życiowych, uczniowie odpowiadali: Kościół (53,3% wskazań), księża (13,5%), rodzice (83,6%), szkoła (39,6%), nauczyciele (40,5%), organizacje młodzieżowe (5,9%), koledzy i koleżanki (13%), środki masowego przekazu (7,8%), instytucje polityczne (2,4%), idole muzyczni (1,4%), sportowcy (2,8%). Wśród uczniów największym autorytetem cieszył się Jan Paweł II (43,8% wskazań), na drugim miejscu znaleźli się rodzice (29,1%); swojego autorytetu nie miało 44,1% badanych. 58,1% uczniów zdecydowanie potrzebowało osób, które umiałyby wskazać im różnicę między dobrem a złem, prawdą a kłamstwem.