W badaniu wzięło udział łącznie 305 osób, w tym 155 pochodziło z województwa lubuskiego, a 150 z podkarpackiego. 148 badanych studiowało na studiach stacjonarnych, a 157 na studiach niestacjonarnych. Wszyscy studenci studiów niestacjonarnych byli aktywni zawodowo. 75% wszystkich respondentów stanowiły kobiety. Średnia wieku studentów wynosiła 24 lata. Do zebrania materiału badawczego wykorzystano kwestionariusz Bluma-Russa. Studenci studiów stacjonarnych preferowali: dłuższą pracę i pewność zatrudnienia (80%; 20% wolało pracować krócej w ciągu dnia pracy, ale odczuwać zagrożenie zwolnieniem); dłuższą pracę w ciągu dnia pracy i wyższe zarobki (84%; 16% wolało krótszą pracę i mniejsze zarobki); możliwość awansowania przy mniejszych zarobkach (70%; 30% wolało większe zarobki bez możliwości awansowania); większe zarobki przy mniej korzystnych relacjach z przełożonymi (61%; 39% wołało mniejsze zarobki, ale lepsze relacje z przełożonymi). Podobne wyniki uzyskano w przypadku studentów studiów niestacjonarnych w zestawieniach dotyczących: długości czasu pracy a pewności zatrudnienia, relacji z przełożonymi/wynagrodzenia/awansu/wysokości wynagrodzenia a możliwości awansu/pewności zatrudnienia, pewności zatrudnienia a relacji z przełożonymi. 71% studentów studiów niestacjonarnych wolało mieć pewność zatrudnienia przy niższym wynagrodzeniu (29% wolało możliwość zwolnienia przy większych zarobkach). Dla osób bez doświadczenia zawodowego, studiujących na studiach stacjonarnych, istotną rolę odgrywała możliwość kariery zawodowej i awansu, mniejsze znaczenie natomiast miała pewność zatrudnienia. Pewność zatrudnienia zajęła pierwsze miejsce w hierarchii studentów studiów niestacjonarnych.