Przedmiot badania stanowiła ocena jakości kształcenia dzieci z zespołem ADHD. Badaniem objęto sześć wielkopolskich szkół podstawowych (w tym 61 uczniów ze zdiagnozowanym ADHD, 61 rodziców, 140 nauczycieli oraz 70 specjalistów). W wyniku przeprowadzonego badania wykazano, że wśród rodziców dzieci z ADHD obserwuje się pod względem kryteriów pozytywnych przede wszystkim dominację postawy współdziałania (powyższej odpowiedzi udzieliło 49,18% ankietowanych rodziców, 33,15% nauczycieli oraz 30,34% specjalistów). Wśród postaw negatywnych natomiast za najczęstszą uznano postawę bezradności (45% rodziców, 50% nauczycieli oraz 48% specjalistów). Zdaniem 50% pedagogów najodpowiedniejszymi metodami pracy z uczniami z ADHD są metody podające, a najmniej efektywne – metody problemowe i praktyczne. Zgodnie z odpowiedziami badanych nauczycieli najbardziej preferowaną przez nich organizacją pracy (65%) jest praca zbiorowa z całą klasą. Okazało się również, że według większości pedagogów (60,71%) oraz specjalistów (52,17%) uczniowie z ADHD są uważani za osoby przeciętnie akceptowane, z kolei większość rodziców była świadoma izolowania ich dziecka w grupie rówieśniczej. Dodatkowo stwierdzono, że w opinii ponad połowy nauczycieli (59,29%) obecność ucznia z ADHD ma negatywne znaczenie dla toku procesu dydaktycznego (dezorganizację pracy wskazało 38,10% pedagogów, utrudnienia przekazu wiedzy – 31,60%, a rozpraszanie i dezorganizowanie klasy – 22%).