Artykuł ten przedstawia część wyników z szerzej zakrojonego badania, przeprowadzonego przez autorkę w ramach pracy doktorskiej Środowisko szkoły a społeczne funkcjonowanie uczniów z lekką niepełnosprawnością intelektualną (Olsztyn 2009, niepublikowana). Badaniem objęto 180 uczniów uczęszczających do szkół specjalnych (podstawowych, gimnazjalnych oraz zawodowych), 180 rodziców uczniów oraz 146 nauczycieli. Do określenia samokontroli emocjonalnej posłużono się wywiadem własnej konstrukcji. W zakresie własnej kontroli emocjonalnej poziom wysoki wskazało łącznie 31,1% młodzieży, raczej wysoki 10,6%, raczej niski 3,3%, niski 55%. 53,3% dziewcząt i 51,7% chłopców zadeklarowało, że pracują nad swoimi emocjami. Uczniowie starali się, aby być spokojnymi i cierpliwymi, opanowanymi, posłusznymi wobec rodziców; próbowali unikać wybuchów emocjonalnych i nieodpowiednich reakcji. 45% respondentów uważało jednak, że nie pracują nad samokontrolą emocjonalną, bo albo nie muszą tego robić, albo po prostu nie potrafią. Chęć zmiany siebie zadeklarowało 10,6% respondentów, raczej tak – 25%, trudno powiedzieć – 28,9%, raczej nie – 23,3%, nie – 12,2%. 13,3% młodzieży uważało, że robią już coś, aby się zmienić, czasami takie działanie podejmowało 26,1% uczniów, raczej nie wykazywało podobnych zachowań 46,7%, a 13,9% w ogóle tak się nie zachowywało. 43,9% nauczycieli twierdziło, że młodzież wyraża dużą (na poziomie wysokim) chęć do pracy nad sobą. Raczej nisko i nisko chęć uczniów z niepełnosprawnością intelektualną do zmiany oceniło 1,1% i 21,7% nauczycieli.