Celem badania było sprawdzenie stopnia przyswojenia prostych pojęć czasowych u młodzieży upośledzonej umysłowo. Badaniem objęto 34 uczniów z klas siódmych i 41 z klas ósmych szkoły podstawowej oraz 44 uczniów klas pierwszych, 47 uczniów klas drugich i 29 uczniów klas trzecich szkoły zawodowej, w wieku od 14,3 do 22,7 lat. Badania prowadzone były w grupach 8–10-osobowych, umożliwiających samodzielność. Uczniowie rozwiązywali krótki sprawdzian dotyczący pojęć czasowych. Nauczyciel czytał dwukrotnie tekst każdego zadania, po czym uczniowie mieli około minuty na zapisanie odpowiedzi. Sprawdzian trwał około 10 minut. Wyniki pokazały, że wraz z wiekiem wzrastał odsetek prawidłowych odpowiedzi na poszczególne pytania, a także odsetek uczniów, którzy odpowiedzieli na wszystkie lub prawie wszystkie pytania sprawdzianu, malał zaś odsetek tych, którzy nie odpowiedzieli na żadne pytanie. Niezauważalny w krótkich przedziałach czasu postęp w rozwoju uczniów upośledzonych umysłowo na dłuższym dystansie staje się bardziej wyraźny, co świadczy o efektach postępowania rewalidacyjnego. Na ogół u młodzieży upośledzonej umysłowo brak jest rozumienia dystansu czasowego, z czym wiąże się spłaszczenie perspektywy historycznej. W nauczaniu historii należałoby poświęcić więcej uwagi umiejscawianiu wydarzeń w czasie, co zapewne wpłynęłoby korzystnie na rozwój pojęć czasowych. Należy też rozwijać spiralnie – od klasy piątej aż do ósmej – zagadnienia związane z obliczeniami zegarowymi i kalendarzowymi.