Sformułowano cztery hipotezy badawcze, w tym m.in.: Wyższy poziom facylitacji rodzina – praca będzie łączył się z wyższym poziomem satysfakcji małżeńskiej, z pracy i ogólnej satysfakcji z życia, przy jednoczesnym mniejszym nasileniu dystresu małżeńskiego, w pracy i ogólnego. Badaniem objęto 151 kobiet i 151 mężczyzn; ich rodziny reprezentowały typ tzw. dual-earner families, czyli rodzin, w których zarówno mąż, jak i żona są aktywni zawodowo. W badanych rodzinach było co najmniej jedno dziecko w wieku poniżej 12 lat. Wszyscy respondenci legitymowali się co najmniej średnim wykształceniem. Do zebrania materiału posłużono się skalą Work-Family Fit Questionnaire (określenie wielkości konfliktu i facylitacji między pracą i rodziną), Skalą Satysfakcji z Życia SWLS, Kwestionariuszem Ogólnego Stanu Zdrowia Goldberga, Skalą Satysfakcji z Pracy SSP Zalewskiej, polską wersją ENRICH (pomiar zadowolenia z małżeństwa). Zgodnie z założeniem przyjętym wstępnie facylitacja rodzina – praca okazała się współistnieć w negatywnym związku z ogólnym dystresem i jednocześnie w pozytywnym związku z ogólną satysfakcją z życia. Nie stwierdzono wpływu facylitacji rodzina – praca na ogólną satysfakcję z życia oraz na ogólny dystres, natomiast wyniki badania dowiodły istnienia wpływu konfliktu pracy – rodziny na satysfakcję z życie i ogólny dystres.