W badaniu wzięło udział 209 nauczycieli ze szkół w Łodzi i okolicach. Do analizy zakwalifikowano dane 168 osób. 44% respondentów uczyło w szkołach podstawowych, 29,2% w gimnazjach, 8,3% w liceach ogólnokształcących, a 12% w pozostałych typach szkół. 81% próby stanowiły kobiety. Wiek badanych mieścił się w przedziale od 23 do 64 lat. Do określenia poziomu wykonywanej pracy emocjonalnej badanych posłużono się Skalą Pracy Emocjami SPE Bazińskiej i in. (2010). Wypalenie zawodowe zmierzono za pomocą kwestionariusza MBI Maslach, a poziom inteligencji emocjonalnej – za pomocą Testu Inteligencji Emocjonalnej. Na podstawie wyników badania potwierdzono pozytywną korelację płytkiej pracy emocjonalnej z pracą głęboką. Potwierdzono istnienie pozytywnego związku pracy na poziomie płytkim z emocjonalnym wyczerpaniem i depersonalizacją. Nie zauważono związku pracy na poziomie płytkim z poczuciem dokonań osobistych. Okazało się, że u osób z wysokim poziomem inteligencji emocjonalnej nie stwierdzono związku między tendencją do wykonywania pracy emocjami na poziomie głębokim a depersonalizacją. Wynik ten okazał się sprzeczny z założeniami przyjętymi na podstawie przeglądu badań. Zaobserwowano ponadto, że moderująca rola inteligencji emocjonalnej w związku między depersonalizacją a pracą emocjami jest analogiczna w przypadku obu jej form.