Przedmiot badania stanowiła analiza porównawcza poziomu świadomości społecznej oraz obrazu osoby niepełnosprawnej w Polsce i na Litwie. W badaniu wzięło udział 200 osób (w pierwszej części badania – nauczyciele polskich szkół publicznych oraz nauczyciele polskich szkół ogólnodostępnych na Litwie, a w drugiej – uczniowie tych placówek). Dobór próby miał charakter losowy (w Polsce badanie zrealizowano w Warszawie, z kolei na Litwie – w rejonie solecznickim). Do zebrania materiału badawczego wykorzystano ankietę, Skalę Dystansu Społecznego opracowaną przez E. Bogardusa oraz Skalę Przymiotnikową. W wyniku przeprowadzonego badania stwierdzono, że uczniowie z Polski mieli wyższy poziom wiedzy na temat niepełnosprawności intelektualnej; zgodnie z uzyskanym materiałem deklarowali także częstszą styczność z osobami niepełnosprawnymi intelektualnie w porównaniu z litewskimi uczniami. Na podstawie uzyskanych odpowiedzi wykazano większe zainteresowanie wśród polskich respondentów zjawiskiem niepełnosprawności niż wśród badanych z Litwy. Do największych trudności, z jakimi spotykają się osoby niepełnosprawne intelektualnie, zaliczono brak akceptacji środowiska. Zaobserwowano także większy poziom niechęci do kontaktów z osobami niepełnosprawnymi w grupie litewskich uczniów niż w środowisku badanej młodzieży z Polski.