Cele badania: opis stanu i struktury bezrobotnych bez kwalifikacji zawodowych, zminimalizowanie barier mentalnych po stronie ankietowanych, dotyczących oferowania i podejmowania nauki zawodu, zwiększenie świadomości bezrobotnych o konieczności kształcenia ustawicznego, aktywizowanie zawodowe badanych, by trwale zaistnieli na rynku pracy. Badaniem objęto 1500 osób, do analizy zakwalifikowano 1476 kwestionariuszy. Do zebrania materiału wykorzystano ankietę złożoną z 19 pytań zamkniętych. 30,1% badanych nie miało kwalifikacji zawodowych, bo sytuacja osobista im na to nie pozwalała, 21,9% jako powód podało względy rodzinne (w tym opiekę nad dziećmi albo członkami rodziny), 18,5% miało problemy z nauką, 16,9% skarżyło się na trudne warunki ekonomiczne, 12,6% na zły stan zdrowia, 11,9% nie dostrzegało korzyści z kontynuowania nauki, 6,8% ukończyło liceum ogólnokształcące, a 5,7% musiało pracować w gospodarstwie rolnym rodziców. Zainteresowanie zdobyciem kwalifikacji zawodowych wyraziło 68,5% respondentów, w tym 58,2% kobiet i 41,8% mężczyzn, a także 51,2% osób we wsi i 48,8% z miasta. 66,8% badanych podjęłoby się nauki zawodu, jeśli uzyskaliby gwarancję, że po zdobyciu zawodu dostaną pracę. 26,9% kontynuowałoby naukę pod warunkiem otrzymania stypendium, 21,5% – jeśli mieliby elastyczny czas pobierania nauki, a 9,4% – jeśli otrzymywaliby większą pomoc ze strony rodziny albo otoczenia. Na podjęcie jakiejkolwiek pracy było gotowych 59% respondentów, na zdobycie zawodu – 50,8%, na zmianę miejsca zamieszkania, by znaleźć pracę – 10%, a na skorzystanie ze wsparcia finansowego urzędu pracy na założenie własnej działalności gospodarczej – 8,9%.