Analiza prac pisemnych, napisanych w ramach sprawdzianu z języka polskiego, miała na celu przedstawienie trudności uczniów dyslektycznych w czytaniu ze zrozumieniem. Sprawdzian wzorowany był na egzaminie maturalnym, zawierającym tekst publicystyczny o objętości 1000 słów i 10-15 pytań. Szczegółowa analiza prac uczniów dyslektycznych ujawniła, że badani odczytywali teksty głównie na poziomie znaczeń, udzielali niepoprawnych odpowiedzi lub rezygnowali z odpowiedzi na pytania sprawdzające poziom struktury i komunikacji. Rozwiązując test, ograniczali się najczęściej do podawania informacji podanych bezpośrednio w tekście. Świadczyło to o braku zrozumienia struktury tekstu, w tym nieumiejętności dostrzegania powiązań wewnątrztekstowych. Konsekwencją były trudności w czytaniu krytycznym, wymaganym na poziomie szkoły średniej. Problemy te wynikały najczęściej z niewłaściwej terapii na wcześniejszych etapach edukacji, która ograniczała się wyłącznie do ćwiczeń techniki czytania bez kontroli rozumienia tekstu.