Badanie miało charakter longitudinalny, a jego celem było sprawdzenie skuteczności Metody Dobrego Startu (Od piosenki do literki – część 1) w stymulowaniu rozwoju funkcji poznawczych, ruchowych i ich integracji u dzieci w pierwszym roku nauki szkolnej (klasie „zerowej”). Kontrolowano również poziom opanowania programu edukacji oraz trwałość efektów MDS w dalszym rozwoju dziecka. Badaniem objęto dwie grupy dzieci sześcioletnich: grupę eksperymentalną 24 uczniów zerówki w Przedszkolu nr 27 w Gdańsku oraz grupę kontrolną 19 uczniów zerówki w Przedszkolu nr 32 w Gdańsku. W program nauczania grupy eksperymentalnej włączono dodatkowo zajęcia prowadzone z wykorzystaniem MDS (raz w tygodniu przez 90 min). Dokonano w sumie trzech pomiarów poziomu funkcji percepcyjno-motorycznych oraz stopnia ich integracji: na początku roku szkolnego 1998/1999 przed rozpoczęciem zajęć z wykorzystaniem MDS (wszystkie dzieci z obu grup); po zakończeniu roku szkolnego 1998/1999 (wszystkie dzieci z obu grup); po trzech latach od zastosowania MDS, gdy badane wcześniej dzieci uczęszczały już do klasy trzeciej szkoły podstawowej (23 dzieci z grupy eksperymentalnej i 19 dzieci z grupy kontrolnej). Do pomiarów tych wykorzystano następujące narzędzia: Próbę Odtwarzania Figur Geometrycznych L. Bender i H. Santucci; Nieznany Język i Polski Język oraz Skalę Ryzyka Dysleksji M. Bogdanowicz; Próbę Kreskowania i Test Reprodukcji Struktur Rytmicznych M. Stambak; Test Kart i próby do badania lateralizacji R. Zazzo. Oprócz tego zastosowano serię testów sprawdzających umiejętność czytania, czytania ze zrozumieniem i pisania. Wyniki badania pozwoliły stwierdzić, że MDS w wersji literowej wpływała stymulująco na rozwój funkcji poznawczych, ruchowych i ich integracji u dzieci sześcioletnich, a także umożliwiała efektywne nauczanie liter. Wśród funkcji percepcyjno-motorycznych, których wyższy poziom zanotowano w grupie eksperymentalnej, znalazły się: funkcje wzrokowe, percepcja przestrzeni, koordynacja wzrokowo-ruchowa, funkcje słuchowe i językowe, motoryka rąk, lateralizacja. Wpływało to z kolei na lepszą znajomość liter i poziom ich graficznego przedstawienia, kontrolę czynności ruchowych w czasie pisania, poziom rozumienia tekstu czytanego i na technikę czytania oraz na wyniki Skali Ryzyka Dysleksji.