Przedmiot badania stanowiły stan oraz funkcjonowanie języka polskiego na terenie Ukrainy Zachodniej (w obwodzie lwowskim, tarnopolskim oraz iwano-frankowskim). Respondentami byli uczniowie polskich sobotnich (niedzielnych) szkół, w wieku od 12 do 16 lat, posiadający świadomość swoich polskich korzeni. Celem badania był m.in. opis sfer kontaktów językowych, codziennych sytuacji komunikacyjnych. Próba badawcza liczyła 294 osoby, które deklarowały polskie pochodzenie. Do zebrania materiału posłużono się kwestionariuszem ankiety. Respondenci używali języka polskiego podczas zajęć w polskiej szkole, w kościele, podczas przerw w sobotniej (niedzielnej) szkole oraz w komunikacji wewnątrzrodzinnej. Okazało się również, że badana młodzież częściej używała języka polskiego w rozmowach z dziadkami (znacznie rzadziej ankietowani rozmawiali po polsku z przyjaciółmi oraz znajomymi). Zgodnie z uzyskanymi odpowiedziami badani najrzadziej języka polskiego używali w kontaktach sąsiedzkich (zaledwie 9%). Wśród czynników motywacyjnych, które zdecydowały o rozpoczęciu nauki w polskiej szkole sobotnio-niedzielnej, znalazły się m.in.: chęć uczenia się języka polskiego (zadeklarowana przez jedną trzecią respondentów) czy polskie pochodzenie i narodowość przodków (15%). Wymieniano ponadto chęć rozwijania poszczególnych sprawności językowych (9%) oraz chęć kontynuowania nauki na wyższych uczelniach w Polsce (8%).