Celem przeglądu badań było ukazanie problematyki leworęczności wśród polskich uczniów. W przeglądzie tym znalazły się badania zagraniczne i polskie. Wśród polskich badań omówiono: 1) badanie prowadzone w latach 1981-1982 przez M. Bogdanowicz (1987) wśrod 360 dzieci w wieku 3-8 lat, z czego 6,8% stanowiły dzieci leworęczne; 2) badanie przeprowadzone w latach 1989-1990 przez A. Jarosz (1991) wśród 6180 uczniów z Gdańska, z czego osoby leworęczne stanowiły 7,52%; 3) badanie z 2004 roku przeprowadzone w województwie pomorskim wśród 6213 uczniów od klasy 0 do klasy maturalnej, w wyniku którego stwierdzono, że odsetki osób leworęcznych wahały się w zależności od wieku uczniów od 3,5% (szkoły ponadgimnazjalne) do 9,19% (dzieci sześcioletnie); 4) badanie przeprowadzone w 2005 roku pod kierunkiem D. Okrzesika, którym objęto wszystkie klasy zerowe w Sopocie (234 dzieci) i w wyniku którego u 8,1% badanych stwierdzono leworęczność. Analiza wyników powyższych badań wskazywała, że nie można było traktować tych danych jako ostatecznych ze względu na ich duże zróżnicowanie, które wynikało z różnych kryteriów doboru osób badanych i zastosowania różnych metod diagnostycznych. Częstotliwość występowania leworęczności musiała być zatem uznana za orientacyjną i zależną od środowiska.