Celem badania było określenie poziomu sprawności fizycznej dzieci i młodzieży oraz wykazanie tendencji rozwojowych uczniów. Analizowany materiał zebrano w czasie badań przeprowadzonych w 1979 roku, którymi objęto 2735 dziewcząt i chłopców uczęszczających do klas V-VIII w Zbiorczych Szkołach Gminnych w makroregionie środkowo-wschodnim. Kolejne badania przeprowadzono w 1984 roku i objęto nimi 1697 dzieci w wieku 8-11 lat oraz w 1989 roku wśród 2476 uczniów w wieku 8-15 lat w tym makroregionie. Do określenia poziomu sprawności fizycznej posłużono się testem Denisiuka. W wytyczeniu tendencji rozwojowych wykorzystano próby zwinności, szybkości oraz mocy. Sprawność ogólna dziewcząt badanych w 1989 roku okazała się wyższa od sprawności rówieśniczek z lat poprzednich. Badane uczennice osiągały poprawę wyników we wszystkich zdolnościach motorycznych, a szczególnie w zakresie siły i mocy. Chłopcy badani w 1989 roku okazali się sprawniejsi od swych rówieśników z 1979 roku z wyjątkiem najmłodszej grupy, tj. ośmiolatków. Wyniki uzyskane przez chłopców wykazały stabilizację w sprawdzianach mocy i szybkości oraz poprawę w zwinności i sile. W sprawności dziewcząt występuje przewaga zdolności zwinnościowo-szybkościowych, natomiast u chłopców – zwinnościowo-siłowych. Dzieci i młodzież z makroregionu środkowo-wschodniego dorównują poziomem sprawności średnim normom ogólnopolskim.