Badanie przeprowadzono w celu diagnozy częstotliwości uczestniczenia pedagogów oraz wychowanków w eksperymentalnym programie edukacji artystycznej, który trwał 12 miesięcy (2010-2011). Próbę badawczą stanowiło 45 nauczycieli oraz 394 podopiecznych z czterech losowo wybranych placówek specjalnych z Warszawy oraz województwa mazowieckiego. W wyniku przeprowadzonego badania wykazano, że najpopularniejszymi zajęciami w kategorii udziału były „ruch przy muzyce”, „chór dziecięcy” oraz „taniec towarzyski i inny”. Zgodnie z odpowiedziami udzielonymi przez pedagogów i prowadzących zajęcia we wszystkich instytucjach na badanym terenie organizowano raz w roku zabawę choinkową dla wszystkich wychowanków. Dodatkowe okazje do tańczenia stwarzano jedynie w czterech placówkach (były to m.in. dyskoteki ogólnoszkolne z okazji np. andrzejek, Dnia Dziecka czy zakończenia roku szkolnego; zabawy karnawałowe oraz bale przebierańców). Zgromadzony materiał pozwolił ustalić również, że najczęstszymi przyczynami zaniżonego poziomu udziału wychowanków w eksperymentalnym programie edukacji artystycznej były m.in. wyśmiewanie się środowiska (50%), obmawianie nieudolności wykonawstwa (49%), ignorowanie osiągnięć artystycznych (53%). Zdaniem 80% przyczynami zaniżonego udziału były negatywny wpływ grupy rówieśniczej, brak wzorców wyniesionych z domu rodzinnego oraz nieprawidłowe postawy rodzicielskie. W opinii 58% podopiecznych program edukacji artystycznej był zdecydowanie potrzebny i ważny dla awansu społecznego, a 22% osób uznało program za potrzebny. Ponadto 68,9% uczestników eksperymentu potwierdziło chęć ponownego uczestniczenia w zajęciach artystycznych.