Celem badania była odpowiedź na pytanie: Jakie są główne źródła stresu w pracy z osobą z niepełnosprawnością? Do zebrania materiału empirycznego posłużono się kwestionariuszem ankiety, o której wypełnienie poproszono 164 studentów drugiego, trzeciego i czwartego roku pedagogiki rewalidacyjnej Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie. Większość badanych stanowiły kobiety (96%). Wiek respondentów mieścił się w przedziale od 20 do 44 lat; badano zarówno osoby tylko studiujące, jak i czynnych zawodowo pedagogów pozostających w kontakcie z osobami niepełnosprawnymi. W wyniku przeprowadzonego badania wykazano, że do stresorów związanych z warunkami pracy należały przede wszystkim: bariery architektoniczne (0,35%) oraz brak sprzętu rehabilitacyjnego, brak środków dydaktycznych oraz zła baza materialna placówki (1,05%). Zgodnie z udzielonymi odpowiedziami okazało się również, że do stresorów związanych ze sposobem wykonywania pracy należały: nieumiejętność poradzenia sobie w sytuacjach trudnych i nietypowych (np. atak choroby) – 2,09%, nadmierny wysiłek fizyczny i psychiczny nauczyciela, prowadzący do wycieńczenia (1,75%). Ankietowani zwrócili uwagę na problemy wynikające z pełnienia roli organizacyjnej, do których należały zwłaszcza brak widocznych efektów pracy prowadzonej rehabilitacji i rewalidacji (11,87%). Analiza zgromadzonego materiału wykazała obecność stresorów związanych z relacjami interpersonalnymi (brak komunikacji lub trudności nawiązania kontaktu z podopiecznym – 11,0%).