Celem badania była ocena postawy nauczyciela wychowania fizycznego w opinii społeczności szkolnej (nauczycieli, uczniów i rodziców) oraz analiza założeń Podstawy programowej kształcenia ogólnego w zakresie obowiązków nauczyciela. Sondażem diagnostycznym z wykorzystaniem techniki ankiety objęto łącznie 418 osób, w tym 50 nauczycieli, 184 uczniów szkół podstawowych, gimnazjalnych i ponadgimnazjalnych oraz 184 rodziców. Do każdej grupy badanych skierowano odmienną wersję kwestionariusza. Wyniki badania pozwoliły stwierdzić, że edukacja fizyczna miała charakter permanentny, a najważniejszą rolę odgrywał w niej nauczyciel, którego ingerencja w proces wychowania fizycznego uczniów powinna maleć wraz z kolejnymi etapami nauczania. Uczniowie trzeciej klasy szkoły podstawowej zwracali uwagę przede wszystkim na cierpliwość nauczyciela, jego życzliwość i zainteresowanie każdym uczniem, natomiast uczniowie klas starszych oraz szkół gimnazjalnych i średnich koncentrowali się bardziej na opanowaniu nauczyciela i jego otwartości. Według starszych uczniów dobry nauczyciel powinien być również wymagający. Cechą mniej lub bardziej cenioną przez wszystkich uczniów było zwracanie uwagi na każdego ucznia. Również nauczyciele uważali, że ich rolą było dowartościowywanie na lekcji każdego ucznia niezależnie od poziomu jego osiągnięć, czyli indywidualizacja kształcenia. Nauczyciel wychowania fizycznego powinien być zatem równocześnie szkoleniowcem, partnerem dla uczniów, stanowić autorytet i przekazywane wartości popierać własnym przykładem.