Celem badania była odpowiedź na następujące pytania: Czy istnieje zależność pomiędzy wrodzoną i nabytą niepełnosprawnością narządu ruchu a jakością życia w badanej subpopulacji? W jaki sposób wrodzona lub nabyta niepełnosprawność motoryczna różnicuje aspiracje/bariery życiowe? Do zebrania materiału badawczego wykorzystano autorski Arkusz Informacyjny, Indeks Jakości Życia C.E. Ferrans i M. Powers w adaptacji K. Jaracz, Skalę Satysfakcji z Życia E. Dienera, R.A. Emmonsa, R.J. Garsona i S. Griffina w polskiego adaptacji Z. Juczyńskiego oraz Kwestionariusz Nottingham Health Profile w standaryzacji polskiej K. Wrześniewskiego. W badaniu wzięło udział 116 osób (dobór grupy miał charakter losowy) z dysfunkcją motoryczną (62 kobiety i 54 mężczyzn) w wieku od 20 do 70 lat. Badani z niepełnosprawnością wrodzoną stanowiły 47,4%, osoby z nabytą niepełnosprawnością – 52,6%. W wyniku przeprowadzonego badania stwierdzono, że ankietowani z wrodzoną dysfunkcją motoryczną traktowali niepełnosprawność głównie jako swoją normalność, ale częściej niż osoby z niepełnosprawnością nabytą byli zdania, że trudno im się pogodzić ze swoim losem. Jednocześnie badani z niepełnosprawnością nabytą częściej odczuwali dyskomfort psychiczny. Na podstawie zgromadzonego materiału wykazano również istotne różnice w podskali socjoekonomicznej oraz psychologiczno-duchowej na korzyć osób z wrodzoną niepełnosprawnością oraz w podskali rodzinnej – na korzyść osób z nabytą dysfunkcją motoryczną. Ponadto zgodnie z uzyskanymi odpowiedziami do istotnych barier życiowych zaliczono: problemy w werbalnym komunikowaniu się oraz poczucie samotności w tłumie w chwilach niezrozumienia czy egoizmu.