Badaniem objęto reprezentatywną próbę 25 206 mieszkań. Posłużono się metodą wywiadu, który przeprowadzono z osobami w wieku 18-69 lat. Wykorzystano dwa rodzaje kwestionariuszy: KD-1G, kształcenie dorosłych, kwestionariusz gospodarstwa domowego; KD-1I, kształcenie dorosłych, kwestionariusz indywidualny. Wywiady przeprowadzono w 14,2 tys. gospodarstw domowych (55% spośród wszystkich wylosowanych). Kwestionariuszem indywidualnym objęto 27,6 tys. osób, w tym 22,5 tys. w wieku 25-64 lat. W porównaniu z rokiem 2006 o 4,2 punktu procentowego wzrósł wskaźnik uczestnictwa w wieku 25-64 lat w jakiejkolwiek formie kształcenia. W kształceniu pozaformalnym brało udział 21% respondentów (w 2006: 18,6%). Stwierdzono minimalną różnicę w uczestnictwie badanych w kształceniu formalnym – w 2006 roku odsetek ten wynosił 5,5%, a w 2011 5,4%. Uczestnictwo w edukacji w dużej mierze zależy od miejsca zamieszkania. W grupie wiekowej 18-69 lat kształcenie podejmowało 49% respondentów z miast i 35,9% ze wsi. Na spadek udziału w kształceniu miał wpływ wiek – starsze osoby znacznie rzadziej decydowały się na podnoszenie swoich kompetencji w ramach jakiejkolwiek formy edukacji. W każdym rodzaju kształcenia uwzględnionym w badaniu w ciągu 12 miesięcy przed badaniem najczęściej uczestniczyli badani z wykształceniem wyższym (posiadanym w momencie przeprowadzenia badania). Okazało się ponadto, że kształcenie podejmowały znacznie częściej osoby pracujące niż bezrobotne i bierne zawodowo.