Celem badania była odpowiedź na pytanie, jaki stosunek do zachowań przestępczych posiada młodzież w szkołach gimnazjalnych w Gdańsku. Ponadto sformułowano następujące pytania szczegółowe: jak zachowałaby się młodzież w przypadku czysto hipotetycznej sytuacji bycia świadkiem przestępstwa? jak zachowałaby się młodzież wobec ewentualnej – hipotetycznej propozycji udziału w czynach kryminogennych oraz przestępstwach? Do zebrania materiału badawczego wykorzystano kwestionariusz ankiety, o którego wypełnienie poproszono uczniów z losowo wybranych klas szkół gimnazjalnych w Gdańsku. Uczniowie biorący udział w badaniu uczęszczali do klas pierwszych i drugich (ankieta dotyczyła wyłącznie nieletnich). Łącznie zebrano 900 kwestionariuszy, z których do finalnej analizy zakwalifikowano 898. W wyniku przeprowadzonego badania wykazano, że 36,5% młodzieży nie zareagowałoby na potencjalną kradzież w sklepie; 27,7% osób upomniałoby kolegę/koleżankę i z nim/nią porozmawiało; 7,3% badanych próbowałoby nie dopuścić do kradzieży, a 6,8% uczniów zdziwiłoby się i wyśmiało osobę dokonującą kradzieży. Ponadto uzyskany materiał pozwolił wykazać, że 59,7% ankietowanych przejawiało średni poziom skłonności do popełniania przestępstw, wysoki poziom charakteryzował 21,7% respondentów, a niski – 18,6%. Ponadto potwierdzono, że płeć była zmienną, która wpływała na poziom skłonności do zachowań przestępczych (chłopcy zdecydowanie częściej niż dziewczęta kwalifikowali się do grupy o wysokim poziomie). Okazało się, że wśród innych czynników różnicujących badanych była własna ocena nauki oraz sytuacja rodzinna ucznia. Zaobserwowano, że badani, oceniający swoją naukę na niskim poziomie, o wiele częściej przejawiali wysoki poziom skłonności do zachowań przestępczych. Podobnie osoby wychowujące się w rodzinach, w których sytuacja materialna była gorsza, również częściej wyróżniały się tendencją do nieprzestrzegania prawa.