Badanie przeprowadzono w celu weryfikacji następującej hipotezy: Klimat społeczny instytucji resocjalizującej jako jeden z czynników środowiskowych uległ poprawie, w związku z tym może pozytywnie wpływać na proces readaptacji społecznej. Próbę badawczą stanowiło 120 osób (w tym 90 wychowanków oraz 30 wychowawców i nauczycieli). Badaniem objęto cztery ośrodki resocjalizujące: Zakład Poprawczy i Schronisko dla Nieletnich w Warszawie-Falenicy, Młodzieżowy Ośrodek Wychowawczy nr 5 w Józefowie k. Warszawy, Zakład Poprawczy w Mrozach oraz Zakład Poprawczy w Studzieńcu. Do zebrania materiału badawczego wykorzystano Skalę Klimatu Społecznego (SKS) R. Moosa. W wyniku przeprowadzonego badania stwierdzono, że wychowankowie i kadra pedagogiczna oceniają podstawowe wymiary klimatu społecznego na podobnym poziomie (wśród młodzieży odnotowano wyższe wyniki dla relacji interpersonalnych o 2,8%, rozwoju osobistego o 9,1% oraz systemu organizacyjnego o 2,4%). Dodatkowo porównano otrzymany materiał z wynikami badań L. Pytki z 1980 roku. Analiza porównawcza wykazała polepszenie klimatu społecznego w instytucjach resocjalizujących. Zgodnie z danymi otrzymanymi przed 27 laty tylko w przypadku podskali „zaangażowanie” odnotowano zbieżność opinii wychowanków i wychowawców; z kolei największe różnice dotyczyły m.in.: autonomii (150% różnicy), orientacji na problemy osobiste (116,2%), ekspresji (87,5%) czy orientacji praktycznej (50%).