Do zebrania materiału badawczego wykorzystano Skalę Klimatu Społecznego R.H. Mossa, uzupełnioną kwestionariuszami ankiety. Badaniem objęto łącznie dziewięć placówek, w tym dwie przeznaczone dla dziewcząt i siedem dla chłopców. W badaniu wzięło udział 359 nieletnich (w tym blisko 90% chłopców), a także 100 pedagogów zatrudnionych w badanych placówkach (w tym 35% kobiet). Nieco ponad połowa wychowanków zakładów poprawczych deklarowała, że zmieni swoje życie po opuszczeniu placówki. W związku z tym osoby przekonane o przyszłej poprawie bardziej angażowały się w realizację zadań proponowanych przez wychowawców i codziennych obowiązków; zauważono także, że swobodniej wyrażają swoje uczucia wobec kolegów i opiekunów. Stwierdzono ponadto, że osoby o pozytywnej postawie wobec zakładu mocniej od pozostałych wpływały na kształtowanie się pozytywnego klimatu społecznego. Potwierdzono wpływ wieku na kształtowanie klimatu społecznego – młodsi wychowankowie byli bardziej podatni na zmiany, przyjacielsko nastawieni wobec innych, można ich było łatwiej zmotywować do pracy nad sobą. Nie zauważono wpływu miejsca zamieszkania wychowanków, którzy w większości pochodzili ze średnich i małych miast, na klimat społeczny w placówce. U wychowanków deklarujących pochodzenie robotniczo-inteligenckie zauważono większą chęć realizowania rozwoju osobistego. Na klimat społeczny (zwłaszcza na stosunki interpersonalne) w zakładzie poprawczym miała ponadto wpływ możliwość rozwoju własnych zainteresowań, o której było przekonanych ponad 50% respondentów. Na rozwój osobisty jako wymiar klimatu społecznego wpływało pozytywne postrzeganie terapii zajęciowej organizowanej w ośrodku.