Cel badania: zebranie opinii powiatowych urzędów pracy na temat organizacji i funkcjonowania tych centrów, niezbędnej dla sformułowania wniosków i rekomendacji zmierzających do zwiększenia efektywności ich działania i dalszego rozwoju. W badaniu wzięło udział 57 centrów z województwa łódzkiego, mazowieckiego, warmińsko-mazurskiego i wielkopolskiego; dobór miał charakter celowo-losowy. Do zebrania materiału posłużono się kwestionariuszami ankietowymi; odpowiedzi uzyskano z 23 centrów z województwa mazowieckiego, 14 z wielkopolskiego, 11 z łódzkiego oraz dziewięć z warmińsko-mazurskiego. Ogółem zatrudnienie we wszystkich badanych centrach wyniosło 1035 osób, w tym byli: pośrednicy pracy (409), doradcy zawodowi (214), specjaliści ds. rozwoju zawodowego (102), specjaliści ds. programów (74), liderzy klubu pracy (87) i in. Badane instytucje współpracowały z pracodawcami, instytucjami szkoleniowymi, pomocy społecznej oraz z innymi instytucjami rynku pracy (agencjami zatrudnienia, ochotniczymi hufcami pracy, instytucjami dialogu społecznego) i in. 39 placówek prowadziło okresową ocenę efektywności, skuteczności i jakości świadczonych usług. Blisko co czwarta instytucja posiadała strategię działania, w 37 centrach okresowo oceniano stan realizowanych planów. Spośród 57 zbadanych powiatowych urzędów pracy 28 wymieniło bariery w sprawnym działaniu centrów aktywizacji zawodowej; skarżono się m.in. na brak jednolitych przepisów określających funkcjonowanie centrów, niewystarczającą bazę lokalową, trudności finansowe i in. Zwracano uwagę także na fakt, że część bezrobotnych nie jest zainteresowana aktywizacją zawodową – osoby te chcą utrzymać status bezrobotnych ze względu na przysługujące im świadczenia.