Badanie przeprowadzono w celu diagnozy poziomu rozwoju językowego dzieci, które uczęszczały do przedszkola i szkoły na etapie kształcenia zintegrowanego. Próbę badawczą stanowiło: 19 uczniów klasy trzeciej, 25 uczniów klasy zerowej oraz 25 dzieci w wieku 3-4 lat. Łącznie w projekcie badawczym wzięły udział 62 osoby. W wyniku przeprowadzonego badania logopedycznego stwierdzono, że u 77,4% dzieci wystąpiły różnorodne pod względem natężenia i rodzaju zaburzenia w rozwoju mowy (w tym najliczniejsza okazała się grupa uczniów z klasy zerowej). Ponadto wykazano, że największa liczba zaburzeń to wady wymowy, które zaobserwowano u 40 dzieci (64% badanej próby). Analiza uzyskanego materiału ujawniła również, że zaburzenia artykulacji występowały w każdej badanej grupie (tj. przedszkolaków, uczniów klasy zerowej, a także klasy trzeciej). Zwrócono jednak uwagę, że wykazane nieprawidłowości nie miały charakteru rozwojowego. Ponadto wśród zaburzeń rozwoju mowy odnotowano również: bardzo ubogi słownik, błędy w posługiwaniu się prawidłowymi strukturami gramatycznymi, niepłynności mówienia, przyspieszone tempo mówienia, znaczne uproszczenia grup spółgłoskowych. Za przyczyny występujących zaburzeń uznano przede wszystkim: wady zgryzu, skrócone wędzidełko języka, obniżoną sprawność narządów mowy oraz słabą stymulację środowiska domowego, a także niedosłuch. Dodatkowo okazało się, że wśród dzieci wymagających pomocy logopedycznej jedynie dziewięć osób uczęszczało na terapię.