Badanie przeprowadzono w następujących celach: charakterystyki jakościowej zaburzeń oddechowo-fonacyjnych występujących u pacjentów z chorobą Wilsona; oceny jakościowej i ilościowej występujących u pacjentów zaburzeń, dotyczących realizacji fonemów; charakterystyki jakościowej i ilościowej zaburzeń sprawności motorycznej artykulatorów u chorych z chorobą Wilsona. Badanie przeprowadzono na terenie II Kliniki Neurologicznej Instytutu Psychiatrii i Neurologii w Warszawie. Próbę badawczą stanowiło 51 osób (w tym 25 mężczyzn oraz 26 kobiet w wieku od 15 do 69 lat) – w badaniu nie uwzględniono pacjentów, u których wystąpiły zaburzenia mowy przed ujawnieniem się choroby Wilsona. Do zebrania materiału badawczego wykorzystano obserwację, wywiad oraz badanie kliniczne, a także autorskie karty, służące ocenie klinicznej funkcji aparatu i stanu mowy pacjentów. W wyniku przeprowadzonego badania odnotowano wśród respondentów dysfunkcje dotyczące oddychania dynamicznego, bez jednoczesnych zaburzeń oddychania statycznego. Zgodnie z uzyskanym materiałem wykazano również, że najczęstszym zaburzeniem prozodycznym były zaburzenia płynności mowy spowodowane skandowaniem lub przeciąganiem głosek. Wśród zaburzeń pozawerbalnej motoryki artykulacyjnej przeważały zaburzenia napięcia mięśni, zaburzenia siły mięśni artykulatorów oraz objawy hiperkinetyczne. Zgromadzony materiał ujawnił także znaczne zróżnicowanie poziomu nasilenia zaburzeń realizacji fonemowych w przebadanej grupie (w tym m.in. brak mowy czy śladowe zaburzenia realizacyjne).