Celem badania była charakterystyka rozkładu stosunków sympatii i antypatii w klasie, określenie pozycji uczniów w klasie według kryterium ich popularności, wyznaczenie kryteriów wyborów socjometrycznych w klasie, a także ukazanie układu trwałych więzi pomiędzy uczniami. Do zebrania materiału wykorzystano techniki socjometryczne. Na podstawie wyników stwierdzono, że w klasach integracyjnych najwięcej sympatii zyskują uczniowie pełnosprawni – zawsze wskazywano ich jako „gwiazdy” w wyborze socjometrycznym. Mimo to najczęściej uczniów pełnosprawnych typowano także w wyborach dotyczących antypatii. W kategorii sympatii osoby niepełnosprawne zajmowały pozycje środkowe i końcowe, a w kryterium antypatii – miejsce głównie środkowe, co oznacza, że dzieci niepełnosprawne są w pełni akceptowane w klasie integracyjnej. U osoby chcącej być lubianą najbardziej pożądaną cechą było poczucie humoru, także uśmiech, pozytywne nastawienie do życia, życzliwość i dobre zachowanie. Najrzadziej cenione cechy przez uczniów klas integracyjnych to mądrość, inteligencja i atrakcyjność fizyczna. Dzieci najczęściej odrzucały rówieśników zarozumiałych, zbyt pewnych siebie i niesympatycznych. Okazało się ponadto, że dzieci niepełnosprawne najrzadziej były wybierane na przyjaciół, być może ze względu na utrudniony dostęp do nich (pochodziły często z innych części miasta, nie były samodzielne, a ich rodzice prezentowali postawy nadopiekuńcze). Niepełnosprawni uczniowie byli trzy razy rzadziej wybierani na najlepszych kolegów niż sprawni.