Celem badania było udzielenie odpowiedzi na pytanie o poziom świadomości nauczycieli w zakresie higieny i emisji głosu. Zastosowano metodę sondażu diagnostycznego z wykorzystaniem techniki ankiety (kwestionariusz własnej konstrukcji). Badaniem objęto 90 nauczycieli – słuchaczy studiów podyplomowych w zakresie edukacji przedszkolnej, wczesnoszkolnej, logopedii, resocjalizacji i wczesnej interwencji logopedycznej. Wyniki badania pozwoliły stwierdzić, że nauczyciele prezentowali najczęściej niski poziom wiedzy na temat higieny i emisji głosu (44,4%), następnie poziom średni (35,6%). Jedynie 20% badanych posiadało wysoki poziom wiedzy z tego zakresu. Jednocześnie ponad połowa badanych zauważała u siebie jakieś zaburzenia dotyczące głosu (57,78%), w tym najczęściej zaburzenia o charakterze dysfonii (71%) określanej jako chrypka, następnie poczucie przeciążenia głosu (48%) oraz występowanie chwilowego zaniku głosu (17%). Wśród osób narzekających na niedomagania głosowe 85% twierdziło, że posługuje się głosem zbyt długo, choć podobnego zdania byli również nauczyciele niecierpiący na żadne problemy z głosem (71%). W obu grupach zwracano również uwagę na konieczność zbyt głośnego mówienia (odpowiednio 79% i 85%). Kolejnym problemem była praca w zakurzonym pomieszczeniu (85% i 68%), pomieszczeniu o nieodpowiednim poziomie wilgotności powietrza (73% i 50%) i o zbyt wysokiej temperaturze (46% i 24%). Jedynie 19% nauczycieli z zaburzeniami głosu i 21% bez zaburzeń stwierdziło, że zostali objęci szkoleniem z zakresu higieny i emisji głosu w ramach pracy w szkole. Większość badanych dostrzegała potrzebę takich szkoleń, sama starała się też przestrzegać zasad higieny głosu w swojej pracy.