Sformułowano dwie hipotezy badawcze: H1: Na obecny poziom kultury pedagogicznej rodziców wpływają uwarunkowania wewnątrzrodzinne: struktura rodziny, pełność rodziny, płeć, wiek rodziców, wykształcenie, praca zawodowa matek, liczba członków rodziny. H2: Na obecny poziom kultury pedagogicznej rodziców wpływają uwarunkowania zewnątrzrodzinne: typ społeczno-zawodowy rodziny, środowisko zamieszkania. W badaniu wzięło udział 531 rodziców. Do najważniejszych potrzeb dziecka respondenci zaliczyli: potrzebę miłości (97,8% wskazań osób z wykształceniem wyższym, 100% z wyższym urzędniczym, 94,9% z policealnym, 90,5% ze średnim technicznym, 93,4% ze średnim, 80,5% z zawodowym, 53,3% z podstawowym). Najrzadziej podkreślano potrzebę aktywności (258 wskazań, w tym odpowiednio według wykształcenia rodziców: 87,4%, 54,5%, 65,4%, 50%, 36,8%, 18,9%, 13,3%). Potrzebę rozmowy wskazało 350 respondentów, a potrzebę akceptacji – 271. Wśród największych zagrożeń, z którym stykają się dzieci i młodzież, wymieniono: brak opieki i zainteresowania (264 wskazania), przemiany zachodzące w kraju (347), zbytnią swobodę (153), brak autorytetów (146), sekty (243) i in. Stwierdzono, że na poziom wiedzy mają największy wpływ takie czynniki jak: płeć (matki mają wyższy poziom wiedzy) oraz typ społeczno-zawodowy rodziny (wyższy poziom wiedzy prezentowały rodziny inteligencji i pracowników umysłowych).