Sformułowano dwie hipotezy badawcze: 1. Młodzież z rodzin o wewnętrznych granicach przepuszczalnych charakteryzuje się wyższym poziomem różnych kompetencji społecznych. 2. Młodzież z rodzin o zbyt sztywnych granicach wewnętrznych cechuje niższy poziom społecznych kompetencji. Analizie poddano dane 351 osób – młodzieży z ostatnich i przedostatnich klas szkół średnich (wiek: 17-20 lat). Posłużono się metodą Analizy Środowiska Rodzinnego Marii Ryś (2004) w zmodyfikowanej wersji Kalety (2010). Interpersonalną skuteczność zmierzono za pomocą Kwestionariusza Kompetencji Społecznych KKS A. Matczak. Na podstawie wyników badania potwierdzono pierwszą hipotezę –  młodzież z rodzin prawidłowych i nadopiekuńczych charakteryzowała się wyższym ogólnym poziomem kompetencji społecznych. Najgorsze wyniki w zakresie kompetencji społecznych otrzymały osoby z rodzin o nieco usztywnionych granicach. Okazało się, że najlepiej radzą sobie w kontakcie intymnym i ekspozycji społecznej osoby z rodzin o elastycznych granicach, czyli z zapewnionym dostępem do pozostałych członków rodziny i ze wsparciem z ich strony. Nieprzepuszczalne granice okazały się kształtować niższe kompetencje społeczne we wszystkich badanych aspektach. W rodzinach o najbardziej sztywnych wewnętrznych granicach najsłabiej rozwijały się kompetencje o charakterze intymnym.