Celem badania była diagnoza efektów socjalizacji, która wprowadza w rolę kobiety i mężczyzny dzieci w wieku przedszkolnym. Badaniem objęto 228 dzieci (w tym 114 dziewczynek) z 29 grup – 68 dzieci z grupy trzy- i czterolatków, 74 dzieci z grupy pięciolatków oraz 86 dzieci z grupy sześciolatków (placówki przedszkolne objęte badaniem zlokalizowane były na terenie całego kraju, na obszarach miejskich i wiejskich). Respondentów poproszono o wykonanie (najczęściej w odstępie jednego dnia) jednego zadania stereotypowo kobiecego (np. ubranie lalki), jednego stereotypowo męskiego (np. skonstruowanie samochodu swoich marzeń) oraz jednego neutralnego (np. malowanie inspirowane fragmentem Czterech pór roku Vivaldiego). Analizie poddano czas, jaki zajęło wykonanie zadania, częstość interakcji, kto interakcję inicjował oraz kto był jej adresatem, a także charakterystyczne zachowania oraz jakość uzyskanego wytworu zadania. Na podstawie zebranego materiału stwierdzono, że respondenci chętniej współpracowali przy wykonywaniu zadania dla swojej płci z dziećmi tej samej płci. Zaobserwowano również, że zasadniczo lepiej realizowane były zadania zgodne z płcią badanych (w przypadku niezgodności wytwory dziewczynek oceniono wyżej). Ponadto okazało się, że badani, u których zaobserwowano lepszy stosunek do zadań przeciwnej płci i częstsze interakcje z dziećmi innej płci, mieli rodzeństwo innej płci.