Celem badań (o charakterze pilotażowym) była analiza preferencji w obszarze radzenia sobie w trudnych sytuacjach przez studentki z niepełnosprawnością (główny obszar trudności związany był z nauką na studiach wyższych). Badano także te preferencje pod kątem związku z otrzymywanym wsparciem społecznym. Postawiono kilka pytań badawczych, m.in.: jakich trudności doświadczają badane kobiety niepełnosprawne w związku z nauką na studiach; jaki jest poziom wsparcia społecznego badanych osób; czy style radzenia sobie badanych studentek pozostają w związku ze wsparciem społecznym; jeśli tak, to jaki ma charakter istniejąca między nimi współzależność. W badaniu zastosowano takie narzędzia i techniki badawcze jak: autorski kwestionariusz ankiety, Kwestionariusz CISS (oprac. Endler i Parker), Kwestionariusz Wsparcia Społecznego (oprac. Norbeck). Łącznie przebadano 30 kobiet (20-24 lata). Głównym typem niepełnosprawności były dysfunkcje narządów ruchu (19 osób); ponadto wśród badanych były osoby z zaburzeniami sensorycznymi (wzroku – dziewięć osób, słuchu – dwie osoby). Badana grupa kobiet studiowała na studiach dziennych. Badania posłużyły weryfikacji trudności związanych ze studiami u badanych. Do najczęściej wymienianych można zaliczyć: problemy finansowe czy dostępność podręczników do nauki. Badania pozwoliły na ustalenie stylów radzenia sobie w sytuacjach trudnych badanych osób. Wyróżniono style: zadaniowy (najwyższy wynik), emocjonalny (najniższy wynik), unikowy, unikanie przez rozpraszanie oraz przez szukanie kontaktu. Dodatkowo określono kilka rodzajów wsparcia społecznego badanych studentek: emocje (najwyższy rodzaj wsparcia), afirmacja, pomoc (najniższy poziom wsparcia).