Celem badania była analiza pragnień oraz celów niepełnosprawnej młodzieży szkolnej. Badaniem objęto grupę 200 osób (100 dziewcząt oraz 100 chłopców) z dysfunkcjami narządów ruchu o różnej etiologii oraz 200 osób tworzących grupę porównawczą, którą dobrano parami do grupy podstawowej pod względem płci, typu szkoły, klasy, miejsca stałego zamieszkania, struktury rodziny oraz wykształcenia rodziców. Wśród uczestników badania większość stanowili uczniowie zasadniczych szkół zawodowych (pozostała część to uczniowie średnich szkół zawodowych). Do zebrania materiału badawczego posłużono się metodą sondażu diagnostycznego. Respondentów poproszono o wskazanie celów życiowych (w tym celu głównego) oraz podanie trzech życzeń. W wyniku przeprowadzonego badania stwierdzono, że wszyscy uczniowie deklarowali podobne cele. Zgodnie z zebranymi odpowiedziami w obu grupach dominowały cele egocentryczne (w grupie podstawowej – 74%, w grupie kontrolnej – 71%) nad prospołecznymi (odpowiednio 26% i 29%). Ponadto zaobserwowano, że cele istotnie różniły się od pragnień, które dotyczyły przede wszystkim dobra innych i cechowała je dalsza perspektywa czasowa. Dodatkowo odnotowano, że pragnienia badanych najczęściej dotyczyły: szczęścia obecnej i przyszłej rodziny, dobra ludzkości, szczęścia osobistego oraz pozyskania różnorodnych dóbr materialnych. Wśród pragnień wskazanych przez osoby z niepełnosprawnością wyróżniono ponadto dążenia do poprawy stanu zdrowia, chęć osiągnięcia sukcesów szkolnych, a także pragnienie znalezienia pracy.