Celem badania było określenie związków między celami i strategiami uczenia się. W badaniu uwzględniono trzy rodzaje celów uczenia się: sprawnościowe, wykonaniowe i ukierunkowane na unikanie wykonania. Ich pomiaru dokonano za pomocą trzech odpowiadających każdemu celowi stwierdzeń, do których ustosunkowywali się respondenci. Do pomiaru strategii wykorzystano z kolei sześć skal wybranych z kwestionariusza QSA M. Pellerya w adaptacji K. Franczaka (2005). Badaniem objęto 24 uczniów klas drugich i trzecich gimnazjum państwowego z małego miasta oraz 34 uczniów klas pierwszych i drugich stołecznego gimnazjum społecznego. Oprócz tego w badaniu uczestniczyło również 69 studentów drugiego roku pedagogiki państwowej uczelni wyższej w Warszawie. Wyniki badania pozwoliły stwierdzić zależność między celami i strategiami uczenia się, przy czym związki te nie były jednoznaczne i miały inny charakter w zależności od rodzaju szkoły i wieku uczniów. Potwierdzono podstawowe założenie badania: uczniowie, dla których uczenie się stanowiło okazję do poszerzania kompetencji osobistego rozwoju, byli bardziej skłonni do posługiwania się strategiami uczenia się polegającymi na samodzielnym sterowaniu tym procesem i włączaniu nowych informacji w obręb już istniejących struktur poznawczych (integracja). Stwierdzono również duże zróżnicowanie celów uczenia się wśród badanych oraz zbieżność wyników uzyskanych w grupie gimnazjalistów i studentów, wśród których dominowały cele sprawnościowe nad wykonaniowymi.