Sformułowano następujące pytania badawcze: Czy u dzieci i młodzieży, którzy byli ofiarą wypadku drogowego, występują pozytywne zmiany składające się na wzrost po traumie? Jeśli tak, to w jakim stopniu? Czy istnieje i na czym polega związek postrzeganych przez badanych postaw rodzicielskich a występowaniem pozytywnych zmian po traumie? W badaniu wzięło udział 72 uczniów w wieku od 10 do 17 lat; wszyscy badani byli ofiarami wypadków drogowych i doznali różnego rodzaju obrażeń ciała. Przeanalizowano dane 69 osób, w tym 35 chłopców i 34 dziewczynek. Do zebrania materiału wykorzystano Skalę Postaw Rodzicielskich oraz Kwestionariusz Osobowego Wzrostu. Na podstawie wyników badania zauważono u badanych przeciętne nasilenie osobowego wzrostu, nieco niższe niż w badaniach normalizacyjnych. Wśród respondentów po 40,1% prezentowało niski i przeciętny poziom osobowego wzrostu po traumie, a 18,8% charakteryzowało się wysokim nasileniem pozytywnych zmian. Nie stwierdzono wpływu płci na nasilenie wzrostu osobowego; nie zauważono także związku wieku i czasu, który upłynął od wypadku, z nasileniem wzrostu osobowego. Potwierdzono związek postaw negatywnych wychowawczo prezentowanych przez rodziców z symptomami wzrostu po traumie.