Celem badań było: empiryczne sprawdzenie skuteczności metody gier dydaktycznych i jej przydatności w nauczaniu dzieci upośledzonych umysłowo w stopniu lekkim; wyjaśnienie roli tej metody w podnoszeniu poziomu wiedzy, kształceniu procesów pamięci, spostrzegania, analizy i syntezy wzrokowej, aktywności uczniów; określenie efektywności lekcji z zastosowaniem metody gier dydaktycznych w porównaniu z lekcjami prowadzonymi metodami tradycyjnymi. Eksperyment przeprowadzono w dwóch klasach ósmych Szkoły Specjalnej nr 46 w Krakowie na lekcjach przyrody, dział: człowiek i zachowanie zdrowia. Zastosowano metodę grup równoległych. Badania eksperymentalne podzielono na trzy etapy: wstępne badania diagnostyczne (sprawdzenie wiadomości uczniów, zbadanie dokładności i szybkości spostrzegania oraz poziomu analizy i syntezy wzrokowej, analiza dokumentacji uczniów), wprowadzenie do nauczania gier dydaktycznych i prowadzenie obserwacji oraz dokumentacji zachowania uczniów na lekcjach, końcowe badania diagnostyczne. Wstępnymi i końcowymi badaniami diagnostycznymi objęto 28 uczniów upośledzonych umysłowo w stopniu lekkim. Wyniki badań potwierdziły hipotezę mówiącą, że urozmaicenie toku lekcji powoduje wzrost zainteresowania przedmiotem, przejawiający się twórczym stosunkiem uczniów do nauki, a w konsekwencji wpływa na poprawę wyników nauczania. Zastosowanie gier dydaktycznych podniosło skuteczność nauczania, wyższy był przyrost wiedzy i umiejętności niż przy zastosowaniu metod tradycyjnych. Potwierdzono także hipotezę mówiącą, że pobudzenie na lekcjach sfery emocjonalnej za pomocą gier dydaktycznych polepsza jakość percepcji, zapewniającej szybsze i dokładniejsze spostrzeganie oraz lepszą analizę i syntezę wzrokową.