Badanie przeprowadzono w celu odpowiedzi na następujące pytania: Kim trzeba być, aby musieć uczestniczyć w praktykach edukacyjnych nacechowanych przemocą instytucjonalną? Czy rozpoczęcie studiów w charakterze studenta zaocznego jest koniecznością? Dlaczego podejmując studia zaoczne, osoby te podejmują się uczestnictwa w alienującej praktyce edukacyjnej? Badaniem objęto studentów dwóch grup różnych toków kierunku politologia na Uniwersytecie Gdańskim. Łącznie kwestionariusz ankiety wypełniły 582 osoby (364 studentów dziennych oraz 218 studiujących w trybie zaocznym). W wyniku przeprowadzonego badania stwierdzono, że studenci studiów dziennych częściej wywodzili się z rodzin zajmujących wyższe pozycje w strukturze społeczno-zawodowej, natomiast rodzice studentów studiów zaocznych częściej kierowali pracą podwładnych. Nie odnotowano związku pomiędzy posiadaniem środków produkcji (przez rodziców) a wyborem toku studiów. Okazało się również, że osoby studiujące w trybie zaocznym częściej pochodziły z rodzin o niższym wykształceniu niż osoby studiujące w trybie dziennym. Zgodnie ze zgromadzonym materiałem ustalono, że studenci zaoczni częściej byli zagrożeni niepowodzeniem szkolnym lub egzaminacyjnym oraz częściej jako pierwotnie wykluczeni wracali do systemu oświatowego.