Badanie dotyczyło m.in. form kształcenia ustawicznego oraz uaktualniania wiedzy dydaktyczno-wychowawczej, źródeł informacyjnych wspierających dokonania zawodowe, dokumentowania przebiegu rozwoju zawodowego w ujęciu oddziaływań dydaktycznych i wychowawczych. W badaniu uczestniczyły 284 osoby z losowo wybranych bydgoskich szkół różnego szczebla. W opinii 60,4% respondentów preferowaną formą rozwoju zawodowego nauczyciela były studia podyplomowe albo inne prowadzone przez szkołę wyższą; 53,7% wskazało kursy i warsztaty prowadzone przez CEN, 27,6% rady szkoleniowe i kształcenie wewnętrzne w ramach szkolnych zespołów przedmiotowych, 25,4% spotkania metodyczne z zaproszonymi gośćmi, a 44% samokształcenie. Ostatnia z wymienionych form była najczęściej wybierana przez osoby ze stażem pracy 16 lat i więcej, a najrzadziej przez nauczycieli ze stażem od roku do siedmiu lat. Studia podyplomowe wskazywali najczęściej również nauczyciele najstarsi stażem. W realizacji awansu zawodowego nauczyciele wybierają następujące pomocnicze źródła informacyjne: literaturę zwartą (41,8% wskazań), kwartalniki i inne czasopisma fachowe (32,1%), media elektroniczne (64,9%; TIK), doświadczenie zawodowe i pomoc koleżeńską współpracowników (68,7%), konsultacje z metodykami i pedagogami CEN (36,6%), fachowe poradnictwo dyrektora szkoły (20,1%). Do trudności pedagogicznych w procedurze awansu zawodowego nauczyciele zaliczyli: dokumentowanie, przebieg i analizę pracy dydaktycznej (24,6% wskazań) oraz dokumentowanie, przebieg i analizę pracy wychowawczej (32,8%); pozostali badani nie potrafili wypowiedzieć się na ten temat.