Przedmiotem badania był udział ojców w procesie wychowania dziecka w rodzinach miejskich, jego celem zaś – określenie warunkujących ten udział czynników. Badaniem objęto ojców dzieci w wieku 7-10 lat ze środowiska wielkomiejskiego (Białystok). Do badania wybrano losowo sześć z 32 szkół publicznych. Próba liczyła 300 ojców takiej samej liczby dzieci w wieku wczesnoszkolnym. Zastosowano metodę sondażu diagnostycznego. Wyniki badania pozwoliły stwierdzić, że choć wszyscy ojcowie uczestniczyli w procesie wychowania dzieci, ich udział w działaniach opiekuńczo-wychowawczych był zróżnicowany. Wyróżniono na tej podstawie modele ojcostwa, które uzupełniały się wzajemnie, stanowiąc w pewnym stopniu układ komplementarny. Wśród modeli tych znalazły się następujące: 1) model patriarchalny ojcostwa (nadrzędna władza ojca w rodzinie), 2) egalitarny model ojcostwa (partnerska relacja z matką i dzieckiem), 3) model świadomego i odpowiedzialnego ojcostwa (aktywna postawa ojców w wychowaniu dzieci), 4) model pragmatyczny ojcostwa (dbanie głównie o byt materialny i własną karierę zawodową), 5) ojciec „nieobecny” psychicznie (brak zainteresowania udziałem w zapewnieniu warunków materialnych, opiekuńczych, wychowawczych i w zakresie organizacji czasu wolnego dzieci). Poszczególne modele szczegółowo opisano w artykule.