Przegląd badań dotyczył problematyki integracji edukacyjnej, w tym w szczególności efektywności integracji. Omówiono badania, zgodnie z którymi pomimo braku jawnych konfliktów między uczniami niepełnosprawnymi i pełnosprawnymi (Janiszewska-Nieścioruk, 2005) ich relacje mają charakter formalny – dzieci niepełnosprawne są najczęściej izolowane lub odrzucane, a ich relacje ze zdrowymi rówieśnikami są negatywne (Lipińska, 1999). Niekorzystnej pozycji uczniów niepełnosprawnych w szkole dowodziły również badania J. Bąbki (2003) i K. Ćwirynkało (2002, 2003). Na uwarunkowania relacji między uczniami niepełnosprawnymi i pełnosprawnymi, które związane są ze stopniem i formą niepełnosprawności tych pierwszych, wskazywali J. Lipińska, A. Rogoża i Z. Janiszewska-Nieścioruk (2005). W szczególnie trudnej sytuacji znajdują się uczniowie niepełnosprawni intelektualnie, których integracja możliwa jest tylko w ograniczonym zakresie (Lausch-Żuk, 2003). Badanie samej autorki przeglądu (Sakowicz-Boboryko, 2007) dowiodło z kolei rozbieżności między realną sytuacją społeczną uczniów niepełnosprawnych a opinią nauczycieli i rodziców na ten temat. Wyniki badania socjometrycznego pozwoliły stwierdzić, że 2/3 uczniów z ADHD było w klasie odrzucanych przez rówieśników, zaledwie co dziesiąty był akceptowany, a co czwarty – obojętny. Z kolei nauczyciele i rodzice postrzegali relacje między dziećmi z ADHD a ich rówieśnikami jako zadowalające (pozycja przeciętności lub akceptacji) i tylko w przypadku co ósmego dziecka dostrzegano odrzucanie go przez pełnosprawnych rówieśników.