Badanie przeprowadzono w celu weryfikacji następujących hipotez: H1) Badane grupy młodzieży ujawniają podobny poziom wyszczególnionych obszarów samowiedzy. H2) Młodzież upośledzona umysłowo w lekkim stopniu ujawnia specyficzny charakter samooceny – ocenia siebie jako mało podobną do innych. H3) Młodzież nieupośledzona umysłowo ujawnia niespecyficzny charakter samooceny – ocenia siebie jako podobną do innych. Do zebrania materiału wykorzystano Kwestionariusz Samowiedzy, który został wypełniony przez 80 osób w wieku od 15 do 19 lat. Wśród badanych znalazła się: A) młodzież z upośledzeniem umysłowym w stopniu lekkim (N = 40, w tym 20 dziewcząt oraz 20 chłopców) oraz B) młodzież w normie rozwojowej (N = 40, w tym 24 dziewczęta oraz 16 chłopców). Wszyscy respondenci uczęszczali do liceum ogólnokształcącego lub byli absolwentami liceum z Włocławka, Torunia, Lipna i innych miejscowości województwa kujawsko-pomorskiego. W wyniku przeprowadzonego badania stwierdzono, że ankietowani z obu grup uzyskali średni poziom zarówno samooceny ogólnej, jak i samooceny w zakresie wyróżnionych sfer. Zgromadzony materiał pozwolił wykazać przede wszystkim, że młodzież z lekkim upośledzeniem umysłowym wyraźnie odczuwała swoją odmienność, z kolei osoby w normie rozwojowej postrzegały siebie jako osoby typowe.