Przedmiotem badania był związek między obiektywną i subiektywną oceną masy ciała a zadowoleniem z życia i poczuciem własnej wartości wśród młodzieży. W badaniu wzięło udział 8000 uczniów z losowo wybranych 112 gimnazjów w pięciu województwach. Pomiaru masy i wysokości ciała dokonały pielęgniarki szkolne; na podstawie wyników do grupy otyłych nastolatków zaliczono 953 osoby. Do wyodrębnionej grupy dobrano uczniów nieotyłych (na podstawie wartości wskaźnika BMI). Obie grupy objęto ankietą z użyciem kwestionariusza zawierającego m.in. skale: Rosenberg Self-Esteem, drabinę Cantrila i Body Figure Perception Questionnaire Stunkarda. Na podstawie wyników badania stwierdzono, że większość nastolatków była zadowolona z życia, przy czym w grupie kontrolnej odsetek osób zadowolonych był istotnie większy (zależność stwierdzona wśród dziewcząt i chłopców). Natomiast jeśli chodzi o niskie poczucie wartości, to częściej dotyczyło ono uczniów otyłych niż osób z grupy kontrolnej. Okazało się przy tym, że niskie poczucie wartości cechowało znacznie częściej dziewczęta niż chłopców. Większość respondentów trafnie oceniła wygląd własnej sylwetki – 74% uczniów otyłych wybrało postać z nadwagą albo otyłością, a 72% osób z grupy kontrolnej – sylwetkę o prawidłowej masie ciała, przy czym różnice między obiema grupami były istotne statystycznie. Zauważono również, że chłopcy częściej niż dziewczęta wybierali sylwetkę otyłą albo z nadwagą. Wyniki badania ujawniły, że subiektywny obraz własnego ciała jest zmienną pośredniczącą pomiędzy obiektywnymi wskaźnikami nadwagi a jakością życia otyłej młodzieży.