Celem głównym badań było wypracowanie racjonalnych przesłanek dla permanentnego doskonalenia procesu kształcenia w AWF przez naturalne przedłużenie kontaktu absolwenta z uczelnią o okres jego adaptacji zawodowej i społecznej (i ewentualnie dłużej), a tym samym zinstytucjonalizowanie swoistego sprzężenia zwrotnego między funkcjami dydaktyczno-wychowawczymi szkoły wyższej a ich efektem praktycznym. Celem ubocznym było wdrożenie początkującego nauczyciela WF-u do samoobserwacji i samoanalizy w okresie adaptacji zawodowej i społecznej w celu poszukiwania i zastosowania skutecznych metod doskonalenia własnej pracy. Sformułowano hipotezę ogólną: efektywność kształcenia i wychowywania przyszłych nauczycieli WF-u jest wypadkową stosowania nowoczesnych treści i metod nauczania oraz stałej adaptacji uczelni do zmiennych wymagań szkolnictwa wobec nauczycieli, a także hipotezę szczegółową: przedłużenie związków uczelni z absolwentem na okres jego adaptacji zawodowej i społecznej jest istotnym warunkiem doskonalenia procesu dydaktycznego uczelni oraz nauczania WF-u w szkole. Wykorzystano metody samoobserwacji, prowadzonej w arkuszu samoobserwacji obejmującym okres jednego roku szkolnego, analizę kwestionariusza składanego przez absolwenta przed rozpoczęciem pracy w szkole, wywiadu z przełożonym, obserwacji – w zależności od okoliczności połączonej z rozmową z uczniami, ewentualnie z hospitacją lekcji. Badaniami objęto studentów czwartego roku AWF we Wrocławiu, przygotowujących się do pracy w szkole, oraz absolwentów innych uczelni (kształcących nauczycieli wychowania fizycznego), zatrudnionych w szkołach województw: wrocławskiego, jeleniogórskiego, legnickiego, wałbrzyskiego i opolskiego. Łącznie metodą samoobserwacji przebadano 126 absolwentów (94 mężczyzn i 32 kobiety) w przeciętnym wieku 24 lat. Wykorzystano także opinie 446 przedstawicieli kadry kierowniczej i oświaty o pracy nauczycieli WF-u, szczególnie o startujących w zawodzie. Stwierdzono, że chociaż średnia absolwentów ze studiów wynosiła tylko ok. 3,5, a z praktyk pedagogicznych ok. 4,5, to w pracy zawodowej większość z nich uzyskiwała wysokie oceny za umiejętności merytoryczno-dydaktyczne, a podstawowa krytyka dotyczyła prowadzenia dokumentacji, pracy wychowawczej i pracy w warunkach niesprzyjających. Mimo że podczas studiów tylko 8% respondentów udzielało się społecznie, po rozpoczęciu pracy za społecznie aktywnych można uznać ok. 46% nauczycieli. Praca nauczycielska zmusiła większość absolwentów liberalnie lub demokratycznie nastawionych do wychowanków do zmiany postępowania na bardziej autokratyczne. Rok szkolny jest wystarczająco długim okresem na adaptację nauczyciela w środowisku szkolnym i społecznym. Władze szkolne powinny jednak nie tylko formalnie, lecz także bardziej praktycznie otaczać opieką młodych nauczycieli. Nauczyciele i ich przełożeni pozytywnie oceniają działalność uczelni w zakresie przygotowania merytorycznego do pracy nauczyciela WF-u, postulując jednocześnie zwiększenie liczby godzin praktyk studenckich, zajęć z organizacji czasu wolnego, pedagogiki i metodyki. Należy zmienić sposób doboru kandydatów na studia wychowania fizycznego, bardziej wyeksponować zainteresowania pedagogiczne, zwracać uwagę na wcześniejszą pracę społeczno-organizacyjną i postawę kandydatów.