Celem badania była diagnoza oceny własnej rodziny przez starszą młodzież (pytania badawcze dotyczyły m.in. najważniejszych osób w rodzinie, wpływu rodziny na wychowanie czy dobrych i złych stron wychowania rodzinnego). W badaniu wzięło udział 847 osób w wieku od 18 do 24 lat, które uczyły się lub studiowały na terenie województwa kujawsko-pomorskiego. 25% respondentów pochodziło z dużych miast (liczących powyżej 100 tys. mieszkańców), 19% ze średnich miast (do 100 tys. mieszkańców), 27,4% z małych miast (do 50 tys. mieszkańców), a 28,6% ze wsi. Wśród ogółu badanych 60% stanowiły kobiety. Swoją rodzinę pozytywnie oceniło prawie trzy czwarte respondentów (72,9%), jako przeciętną i średnią określiło ją 6,4%, a nie potrafiło jej ocenić 5,5% młodzieży. Zgromadzony materiał pozwolił wykazać również, że niezadowolenie z funkcjonowania rodziny wyraziło 8,7% osób, a jednoznacznie negatywną ocenę – 6,8%. Na podstawie uzyskanych odpowiedzi ustalono również, że dla jednej czwartej respondentów najważniejszymi osobami w ich życiu byli rodzice (25,9%). Prawie taki sam odsetek badanych wskazał matkę (25,3%). W dalszej kolejności wymieniano całą rodzinę (12,8%), kogoś z rodzeństwa (7,9%) czy ojca (2,7%). Wśród istotnych osób spoza rodziny respondenci wymieniali także swoją sympatię (19,2%), przyjaciół (4,6%), własną osobę (3,8%), a także Boga (3%). Dodatkowo wykazano, że w ocenie ankietowanych negatywnymi cechami wychowania były nadmierny rygoryzm i surowa dyscyplina (7,4%), a także stosowanie kar i karcenie (1,1%).