Badanie przeprowadzono w jednej z najmniejszych i najbiedniejszych gmin w województwie lubelskim. Do osób znaczących zaliczono – podobnie jako w roku 2004 – wójta, księdza, kierownika opieki społecznej, dyrektora szkoły, przedstawiciela rady rodziców, przedstawiciela rady gminy, lekarza rodzinnego i komendanta policji. Respondentów pytano o problemy dzieci i młodzieży wiejskiej zamieszkujących badaną gminę oraz o sposoby radzenia sobie z tymi trudnościami w środowisku lokalnym. Stałym problemem, wskazywanym przez badanych, był brak pracy. Ponadto wymieniano: zatracenie autorytetów, brak miejsc, w których można byłoby spędzać wolny czas, zażywanie przez młodzież narkotyków, spożywanie alkoholu. Do najistotniejszych problemów młodzieży i dzieci w gminie zaliczano bezrobocie, brak miejsc związanych z kulturą i sportem oraz różne uzależnienia (narkotyki, internet). W opinii większości badanych dodatkowe środki finansowe pomogłyby w przezwyciężeniu problemów, ponieważ dzięki nim można byłoby stworzyć dodatkowe miejsca pracy, rozwijać infrastrukturę, wybudować salę gimnastyczną albo halę sportową, podnosić świadomość mieszkańców w różnym zakresie. Najbardziej sceptyczny był lekarz, który uważał, że pieniądze mogą tylko częściowo pomóc, bo równie ważne są chęci. Dyrektor szkoły uważał, że priorytetem jest tworzenie systemu wsparcia dla rodziny i nawiązanie współpracy przez władze, Kościół, szkołę i organizacje społeczne.