W badaniu wzięło udział 1379 uczniów klas trzecich szkół ponadgimnazjalnych wszystkich typów. Do zebrania materiału badawczego wykorzystano skalę GHQ do diagnozy zaburzeń zdrowia psychicznego, uwzględniono również pytania z kwestionariusza HBSC, dotyczące: stosunku do szkoły i satysfakcji ze szkoły, struktury rodzin, więzi z rodzicami, łatwości rozmów z rodzicami i kolegami oraz relacji z rówieśnikami. Okazało się, że 40% respondentów odczuwało podwyższony poziom stresu psychologicznego; w grupie tej znalazło się więcej dziewcząt niż chłopców. Zauważono ponadto, że stres psychologiczny dotyczył częściej młodzieży z miast niż ze wsi (różnice istotne statystycznie w tej grupie stwierdzono wśród chłopców). Najczęstsze odczuwanie stresu deklarowali uczniowie liceów ogólnokształcących (blisko połowa), najrzadsze zaś – zasadniczych szkół zawodowych, ale różnice statystycznie istotne w tej grupie dotyczyły tylko dziewcząt. Okazało się ponadto, że mniejszy poziom stresu prezentowały osoby mieszkające z obojgiem rodziców, ale różnice statystycznie istotne dotyczyły jedynie dziewcząt. Wśród chłopców i dziewcząt wystąpiła zależność między łatwością rozmów z rodzicami o sprawach, które niepokoją uczniów, a stresem psychologicznym.