Celem badania było poznanie stosunku nauczycieli gimnazjów do współdziałania z uczniem w środowisku szkolnym, w tym określenie poziomu ich kompetencji w tym zakresie, obszarów, w których dostrzegają możliwość współdziałania z uczniami oraz napotykane trudności. Badaniem objęto 117 nauczycieli publicznych i niepublicznych gimnazjów. 38,6% próby stanowili nauczyciele humaniści, 35,9% – nauczyciele przedmiotów matematyczno-przyrodniczych, 26,5% – artystycznych. Kobiety stanowiły 87,18% badanych, niemal wszyscy posiadali wykształcenie wyższe magisterskie (94,02%). Najliczniejszą grupę stanowili nauczyciele w wieku 31-40 lat (41,88%). Co drugi badany uzyskał stopień nauczyciela mianowanego, co trzeci zaś – dyplomowanego. Wyniki badania pozwoliły stwierdzić, że nauczyciele w swoich deklaracjach spełniali warunki do podejmowania współdziałania z uczniami i prezentowali postawę kooperacyjną. Nauczyciele uważali, że potrafią współpracować z uczniami, często udzielają im pomocy i wsparcia. Badani byli najbardziej skłonni do angażowania uczniów w działania dotyczące spraw wychowawczych, zwłaszcza rozwiązywania konfliktów klasowych i organizowania imprez. Ich zdaniem uczniowie powinni mieć również możliwość wpływania na realizowanie lekcji oraz kontrolę i ocenę uzyskanych wyników, jednak to nauczyciel powinien ustalać program nauczania oraz projektować przebieg lekcji. Za największe ograniczenia związane ze współdziałaniem z uczniami uznano przyzwyczajenie do kierowniczej roli nauczyciela, „trudny wiek” gimnazjalistów oraz niechęć samych uczniów. Sami nauczyciele podkreślali trudności w postaci negatywnych zachowań uczniów, lekceważącego stosunku do nauki i nauczycieli oraz braku chęci do współpracy.