Szukano odpowiedzi m.in. na następujące pytania badawcze: Czy uczelnie mają sformułowaną wizję i misję strategiczną? Czy uczelnie uwzględniają oczekiwania interesariuszy w wizji i misji strategicznej? W jaki sposób uczelnie formułują strategie? W procesie zamierzonym czy wyłaniającym się? Spodziewano się, że zarządzanie strategiczne w polskich uczelniach wyższych jest niewystarczająco rozwinięte. Założono również, że poziom zaawansowania zarządzania strategicznego jest wyższych na uczelniach ekonomicznych. Do zebrania materiału badawczego wykorzystano metodę indywidualnego wywiadu pogłębionego IDI; rozmowy odbyły się w ośmiu polskich uczelniach publicznych z osobami (rektorami, prorektorami do spraw rozwoju) mogącymi decydować o sprawach strategii w badanych jednostkach. Na podstawie rozmów stwierdzono, że wszystkie uczelnie posiadają mniej lub bardziej rozwiniętą wizję rozwoju, która znajduje odzwierciedlenie w większości opracowanych misji strategicznych. W misjach tych wyodrębniono następujące elementy: przyszła pozycja i rola w otoczeniu (element ten znajdował się w misjach trzech uczelni), cele, ambicje i kierunki rozwoju organizacji (trzy uczelnie), domena działania i model organizacji (sześć uczelni), cechy wyróżniające daną organizację na tle innych (trzy uczelnie) oraz posłannictwo (pięć uczelni). Respondenci wymieniali ograniczenia w opracowywaniu i wdrażaniu strategii rozwoju uczelni, w tym: kadencyjność władz uczelni, zmiany w prawie o szkolnictwie wyższym, zmiany finansowania szkolnictwa publicznego oraz brak zagwarantowanego podstawowego źródła dochodu. Na podstawie wywiadów wywnioskowano, że większość uczelni tworzy swoje strategie jako rodzaj kombinacji strategii zamierzonej i wyłaniającej się. Zauważono także, że żadna uczelnia podczas opracowywania strategii nie korzystała z usług firm doradczych czy ekspertów zewnętrznych.