Celem badania była odpowiedź na następujące pytanie: jak nauczyciele i specjaliści zaangażowani w realizację wychowania i nauczania integracyjnego spostrzegają dzieci niepełnosprawne? W badaniu wzięło udział 90 nauczycieli nauczania początkowego i wychowania przedszkolnego oraz 50 specjalistów (m.in. logopedów, psychologów, rehabilitantów) zatrudnionych w przedszkolach i szkołach podstawowych, które realizowały edukację integracyjną. Wśród respondentów 65% nauczycieli oraz 90% specjalistów posiadało wyższe wykształcenie, a także legitymowało się ukończonymi różnymi formami kształcenia. Materiał badawczy stanowiły charakterystyki wybranego dziecka z niepełnosprawnością, sporządzone przez badanych. W wyniku analizy stwierdzono, że nauczyciele szerzej niż specjaliści postrzegali dzieci z dysfunkcjami. Wśród specjalistów odnotowano nieznacznie częstszą skłonność do eksponowania słabych stron podopiecznych. Ponadto wykazano, że nauczyciele dopatrywali się u uczniów przede wszystkim mocnych stron w cechach charakterologicznych (np. cierpliwy, pogodny, ambitny). Z kolei opisy specjalistów opierały się na poszukiwaniu mocnych stron dzieci niepełnosprawnych w cechach działaniowych (np. sprawnie liczy, chętnie rysuje).